Tijdens het wakker worden bedenk ik mij dat ik naar een boekpresentatie toe moet. Daar had ik tot voor kort veel zin in, het is tenslotte vaak een feestje zo’n presentatie van een nieuw boek en ik zal er best veel bekenden tegenkomen, goed voor mijn netwerk, maar nu heb ik er geen zin meer in, sterker nog, ik zie er als een berg tegenop.

Gisteren wilde de auto opeens niet meer starten, ik moest naar Amsterdam en ben met de fiets en de trein gegaan. Er was geen tijd om de ANWB te bellen en ‘s avonds was ik daar te moe voor. De auto is dus nog steeds stuk en mijn hoofd loopt over besef ik nu.

Baal ervan dat mijn lichaam dit aangeeft: het is teveel, stoppen NU. Hoezo schreeuw ik van binnen; zoveel doe ik nou toch ook weer niet?!

Hoezo schreeuw ik van binnen; zoveel doe ik nou toch ook weer niet?!

Bovendien, Michael doet minstens zoveel als ik, als het niet meer is en die heeft geen last van oververmoeidheid. Wat doe ik fout?! Om te beginnen het vergelijken, ik ben nou eenmaal Michael niet, zijn hoofd werkt anders. Regelmatig zegt hij tegen mij: ‘Ik zou helemaal gek worden van jouw hoofd. Jij ziet altijd overal dingen die nog moeten gebeuren, je gunt jezelf geen tijd om iets rustig af te maken en hopt van het één naar het ander. ‘

Ik ben inderdaad altijd bezig, vaak met 3 klusjes tegelijk en toch heb ik het gevoel tekort te schieten, niet voldoende te doen. Michael vraagt: ‘Oke, wat heb je de afgelopen dagen allemaal gedaan? Concreet, noem eens op.’ In eerste instantie weet ik nauwelijks iets op te noemen, maar langzaam herinner ik mij steeds meer. Het is een hele waslijst:

Bewust iets met mijn dochter doen die niet lekker in haar vel zit, sessies, werken aan de tekst van een nieuwe website, werken aan de tekst van een nieuwe scholingsmodule, de wc schoonmaken, appjes en mailtjes afhandelen, een telefoontje plegen waarin ik mij uitspreek over iets moeilijks, een healing ondergaan, boodschappen, in de tuin werken, yoga, online een yogabroek bestellen, bedenken naar wie ik allemaal nog een berichtje moet sturen als bedankje, steuntje in de rug, om iets mee af te spreken, of ter bevestiging.  En o ja, met mijn moeder naar een toneelstuk geregisseerd door mijn neef en het bezoeken van een tentoonstelling.

Dit waren de afgelopen 5 dagen. Daar bovenop constant de druk dat ik eigenlijk, eigenlijk  inhoudelijk bezig zou moeten zijn met de nieuwe ‘Bewust Creëren’ trajecten die binnenkort starten. Oké, ik doe wel veel, dat zie ik nu ook wel, maar het is niet bevredigend, voelt als een bodemloze put waarbij ik veel doe maar niets echt voor elkaar krijg. Ik ben er weer ingelopen, De Waan Van De Dag! Rennen van het één naar het ander, gestuurd worden door deadlines en lijstjes, niet stilstaan bij wat ik nou zelf werkelijk wil.

Opeens lijkt het mij een zeer vermoeiend en leeg leven.

Of nou ja, soms stond ik wel stil, maar heel ingekaderd. Zo van, dit uurtje is voor yoga of deze 1,5 uur ga ik in de tuin werken. Zo, nu heb ik mijzelf opgeladen, kan ik er weer tegenaan, maar het is te weinig!

Potverdorie! Ben er boos over dat die momenten tussendoor niet genoeg zijn.  Stom! ‘Wat wil je dan? ‘ vraagt Michael? ‘Ik wil het allemaal kunnen doen zonder mij ‘overloaded’ te voelen’, zeg ik. Wil ik dat werkelijk? Opeens lijkt het mij een zeer vermoeiend en leeg leven.

Nee, natuurlijk wil ik dat niet! Wat ik werkelijk wil is doen waar ik echt van geniet , blij van wordt, zin in heb en wat me voldoening geeft. En dat heeft weinig, zeg maar niets, te maken met de hoeveelheid werk die ik verzet en nog minder met het voldoen aan verwachtingen van anderen.

‘Hoe zou het zijn’, zegt Michael, ‘als je voor vandaag die presentatie afzegt en de hele dag alleen bezig gaat met het inhoudelijk werken aan de ‘Bewust Creëren’ trajecten?’ Ik wordt er stil van. ‘Waar is de weerstand?’, vraagt hij pesterig. Die is er niet, de gedachte maakt me blij.

 In plaats van onrustig en hectisch voelt het creatief!

Nu weet ik wat me te doen staat. Ik zeg de boekpresentatie af en opeens valt er een heerlijke lange dag open waarin ik op mijn manier bezig kan zijn met de inhoud van de aankomende trajecten.

Wat wil zeggen; ik omring mij met aantekeningen, teksten, boeken en bijlages en kijk dan is hier in, dan is daar. Rustig pianomuziekje op de achtergrond, laptop erbij (niet mijn mail openen!), uitzoeken hoe het met de tijden zit. Ik stuit op een oude training van mijzelf, grappig, een stukje daaruit zou voor het aankomende traject nog best interessant kunnen zijn en wat stond er nou ook alweer in dat boek? Om vervolgens een tijdje uit het raam te staren, verdwalend in het niets. En ik schrijf dit stukje. Heerlijk!

Ook in dit proces vliegt mijn hoofd alle kanten op, maar in plaats van onrustig en hectisch voelt het creatief! Ik krijg van dit inzicht tranen in mijn ogen. Zo kan ik  mijn hoofd dus ook inzetten! Als ik maar goed luister naar wat ik werkelijk wil doen.

Petulia.

P.s. De ANWB kwam langs en het bleek een kleinigheidje.  Roest op het contact van de startmotor. Hij draaide er even aan, vette het in en de auto startte probleemloos… ‘Fijne dag nog’, zei de ANWB mijnheer. Dat zou lukken.

Wil jij ook werken aan een bevredigend leven waarin je voluit kan stralen vanuit je Talent? Neem dan deel aan module 1 van het Bewust Creëren traject.

Deze blog wordt geschreven door Petulia van Tiggelen. Samen met Michael Hulst begeleidt zij individuele coachingstrajecten en het persoonlijke ontwikkeltraject ‘Bewust creëren’. www.bewustcreeren.nu