Michael heeft last van eczeem op zijn rechter ooglid. Een bekende plek voor hem. Als hij hierop focust komt woede omhoog en vervolgens zakt die woede af naar pijn in zijn borstkas en valt een bijzonder inzicht binnen.

Een bekend gevoel voor Michael is ‘de dolksteek in de rug’. Dit soort situaties heeft hij in zijn leven meerdere malen meegemaakt; mensen die hem uit totaal onverwachtse hoek iets vervelends aandeden. Vaak mensen die hij daarvoor volkomen vertrouwde of waar hij van hield.

En nu beseft hij opeens dat hij zelf dat mes in hem steekt! Het is immers zijn perceptie van de situatie, hij ervaart het als een ‘dolksteek in de rug’. Maar hij ziet nu ook dat het vaak om een situatie gaat die al niet meer klopt. Een verbinding die al een soort van doodgebloed is, maar waar hij niet genoeg bewustzijn voor heeft om dat te zien, waardoor een ander de knoop doorhakt.

‘En dat is natuurlijk heel pijnlijk, maar wel noodzakelijk’, zegt Michael er nu over. ‘Ik wilde dingen hetzelfde houden die eigenlijk al niet meer klopten. Het is een onbewust vastzitten. En zo’n ‘klap’ geeft je dan weer de mogelijkheid om een andere richting op te gaan. Het opent een nieuwe weg.’

‘Zo is het gevoel van die dolksteek dus een heel nuttig gevoel’, zeg ik. ‘Ja; zegt Michael, het is een soort van harde klap die je een andere richting opstuurt. ‘Hardhandig wakker worden’ zeg ik. ‘Ja’, zegt hij; ‘als we te lang blijven dromen kan je wachten op zo’n klap.’

‘Het gaat dus telkens maar weer om het volgen van de stroom’, zeg ik. ‘En als je niet wil luisteren omdat je vast wil houden aan het oude’, zegt Michael, ‘dan komt die klap vanzelf, maar eigenlijk is het dus een nieuwe mogelijkheid.’

Liefs! Petulia

Deze blog wordt geschreven door Petulia van Tiggelen. Samen met haar partner Michael Hulst begeleidt zij mensen met aanhoudende (pijn)klachten, relatieproblemen en zingevingsvraagstukken. Daarnaast ontwikkelden zij het opleidingstraject Scholing in Bewust Creëren. Voor meer informatie zie de website The Present.nu